Ne yaparsan yap, pişman öleceksin. Belki yaptıklarından belkide yapmadıklarından.
-Dostoyevski-
Pişmanlı, insan ruhunun derin köşelerinde saklanan ve her an çıkıp gelmeye hazır bir hastalıktır. Ne yaparsanız yapın asla kurtulamayacağınız bir his olup kimi zaman ruhsal çöküntülere dahi sebep verecek kadar ciddidir de. Kimi zaman yapılan hatalarda kimi zamansa kaçırılan fırsatlarda baş gösteren bu his yaşamımızın bir parçasıdır. Belkide bu yüzden yadırganmayacak kadar tanıdık gelir.
Hayatımız seçimlerden meydana gelir. Geleceği bilemeyen biz insancıklar,bu gelecek için seçim yapmaya mecbur bırakılmışız. Bu seçimlerde bazen vicdanımızın sesi olarak nitelediğimiz isteklerimiz doğrultusunda hareket eder ve pişmaniyet payını en aza indiririz. Lakin malumunuzdur ki her zaman içimizden yükselen bu sese kulak vermek mümkün olmuyor. İşte işler tamda bu noktada sarpa sarıyor.
Yaptığınız şeyin sonucuna pişman olmaktan ziyade benliğinize kulak vererek seçim yapmadığınız için pişmaniyeti tadarsınız.
Bir gün ölüm geldiğinde her şey için çok geç olacak. Siz ve hayalini kurduğunuz şeyler tekrar karşılaşmamak üzere ayrılacak. Yaptığınız, ertelediğiniz veya hayalini kurarken bile yapmayı hiç düşünmediğiniz şeyler bir bir pişmaniyet sebebi haline gelecek. Bu yüzden huzurlu ölüm yoktur. Sadece istediklerini yapmış ve isteklerinin sonucunda pişman olmuş insanların, yüzeysel pişmanlıklarıyla gözlerini hayata yumması vardır.
Yorumlar
Yorum Gönder