Sanırım hepimizin temeldeki en büyük korkularından birini anlatmaya çalışacağım sizlere. Heveslerimiz vardır. Aşk, para, güzellik ve daha çok şey isteriz. Birini severiz, yada birine yardım ederiz. Birşeyler başarmaya çalışırız. Sırf ne için yaparız bunu? Sadece UNUTULMAMAK için. Yada belki de arada hatırlanmak umuduyla yaparız. İnsan sonunun olduğunu bilir ya hani. Bu onda bir korku oluşturur. Gerçek bir korku! Onlar gibi milyonlarca insan öldü ve çok az sayıda olanı hatırlanıyor. İşte bu işe yaramamazlık korkusu vardır. İnsanı içten yıkan bir sancıdır. Bende burada yazıyı sadece belki bir gün hatırlanırım diye yazıyorum. Belki de pek hatırlanmam fakat umut işte insanın hayatına tutunmasına en güçlü sebeptir kendisi. Bu bir makale, deneme yada herhangi bir edebi bir yazı değildir. Bu benim size içimi dökmem. Size anlattığım bu korku var ya hani, işte bu korku uzun zamandır içimde var benim. Bir aptalın derdi olabilir belki çoğunuz için. Fakat zamanında aynı derdi Mustafa Kemal&#
Filozof kadar derin düşünmek ve büyükannem gibi basit söylemek. İşte yaptığım tam da bu!